Dit ongelooflijk mooie boek ‘Ongeschonden’ van Carina Bronkhorst – die ik heb mogen begeleiden bij haar schrijfproces – begon als een onbestemd, ongevormd,  ongezien en onsamenhangend verhaal

Als iets dat alleen in Carina bestond. Nooit volledig uitgesproken. Zoals velen van ons een boek in zich dragen.

En toen was er onrust – het wilde er uit.

Maar hoe krijg je een dergelijk verhaal, vol geheimen en zware gebeurtenissen op papier? Hoe maak je er een boek van?

Op de boekpresentatie vertelde ik over vier stappen, die  helpen om vorm, stem, samenhang en lichtheid in je verhaal te vinden.

Stap 1: Van ongevormd naar gevormd, van ongezien naar gezien: Laat het zien! Zet er beweging in! De kunst is om je ervaringen om te zetten in scenes. Als foto’s, filmpjes. Probeer om niet te vertellen, samen te vatten, maar het opnieuw tot leven te wekken, alsof het hier en nu gebeurt. Met details en zintuiglijke waarnemingen. Zodat de lezer het gevoel krijgt precies hetzelfde als jij mee te maken.

Stap 2: Van onverteld naar verteld: zoek naar jouw innerlijke, intieme stem. Zodat je gedachten, gevoelens en herinneringen kunt verwoorden en verbeelden. Het is een hele puzzel om de precies juiste toon te vinden, helemaal als je vanuit het perspectief van een kind schrijft, zoals Carina. Een kind dat niet het volledige overzicht heeft maar ook niet naïef is. Maar juist wel heel originele gedachtengangen kan hebben!

Stap 3: Onsamenhangend, onbestemd naar samenhangend, bestemd: met een richting. Nu heb je scenes, momenten verzameld. Een kloppende stem gevonden. Maar dan is het nog de kunst om er een samenhangend verhaal van te maken, zodat het verhaal richting krijgt. Dan werk ik altijd met de Reis van de Held, 12 verhaalstappen die je in een boek kan herkennen. Zo zorg je ervoor dat je personage echt een ontwikkeling doormaakt, dat er aan het einde van het verhaal echt iets anders is dan in het begin. Dan krijg je een duidelijk thema en een diepe transformatie.

Stap 4: Van ondraaglijk zwaar naar ongelooflijk licht. Maar de grootste kunst is eigenlijk: hoe maak je van een moeilijke jeugd vol beladen gebeurtenissen niet een loodzwaar boek? Waar je dan goed op moeten letten is: om geen drama op drama te leggen. Om er niet de spotlight op te zetten en steeds te zeggen: kijk eens wat erg, kijk eens wat mij is overkomen. Maar je wil ook niet het drama verstoppen.  Want juist door het niet over een trauma te hebben, kan het nog groter worden. Zoals die roze olifant. Niemand zegt iets, maar juist daardoor wordt ie groter.

Je hebt daar dus een tussenweg in te vinden. En dat is eigenlijk het zware thema in kleine momenten vatten. Kleine dingen, een gebaar, een mok, een blik, een vraag, grote betekenis geven. En dat is Carina in Ongeschonden ontzettend goed gelukt. Dit schreef ik over haar boek:

“Alsof je bij haar aan tafel zit; zo dichtbij voelen de raakbare en levensechte scènes van dit intieme verhaal. 

Met lichte toon laat Carina je meeleven met een meisje dat langzaam de waarheid onder ogen ziet en de weg naar God en haar eigen ongeschondenheid vindt. 

Een verhaal waarvan je kippenvel krijgt en waarin de grootsheid in het kleine zichtbaar wordt. – Nanda Huneman (Schrijfcoach)

Bestel het boek hier:

https://www.skribis.be/nl/ongeschonden.html